آنچه كه هم اكنون در اختیار قرار مى گیرد، رساله شماره 18 از «حدیث روزگار» مى باشد كه شامل خاطرات و یادداشت هاى كوتاه و پراكنده مرحوم آیت الله سید هادی خسروشاهی رحمة الله علیه است درباره چند نفر از شخصیت هاى علمى، سیاسى و متدین معاصر كه ایشان در طول بیش از نیم قرن، یعنى از سال ۱۳۳۲، با آنها حشر و نشر، گفتگو و بحث داشته و با بعضى از آنها در سفرهاى متعدد، همراه بوده است.
مرحوم خسروشاهی رحمة الله علیه: هر بخشى از این مجموعه «خاطرات مستند» را در زمان هاى مختلف ـ و نوعا پس از درگذشت آن ها ـ در طول سى سال گذشته نوشته ام و تا امروز از نشرشان پرهیز داشتم، به امید آنكه آنها را تكمیل كنم و خاطرات و یادداشت هاى دیگرى را با اسناد و عكس هاى بیشتر، بر آنها بیافزایم و بعد به دست چاپ بسپارم... اما متأسفانه مرور سریع زمان كه «ناگهان خیلى زود دیر مى شود»! و اشتغالات گوناگون و مسائل روزگار! مانع از تحقق آرزو و رسیدن به هدف در این زمینه گردید؛ و سرانجام با توجه به فرارسیدن «بزرگسالى»! همراه با عوارض اجتناب ناپذیر آن، روشن شد كه تكمیل آنها مقدور نخواهد بود... و به همین دلیل، تصمیم بر آن شد كه آنچه قبلاً و در طول زمان هاى متفاوت، نوشته شده است، به دست چاپ سپرده شود كه بعضى ها گفته اند «وجود ناقص» بهتر از «عدم كامل» است! به امید آنكه اگر معجزه اى رخ داد و امدادى از غیب رسید، به تكمیل آنها بپردازم!...